nūntiō

   nūntiō (not nūnc-), āvī, ātus, āre    [nuntius], to announce, declare, report, relate, narrate, make known, inform, give intelligence of : occiso Roscio, qui primus Ameriam nuntiat? is the first to bring word? : Bene, nuntias, bring good news , T.: quā re nuntiatā, Caesar, etc., on hearing this , Cs.: si ne sensūs quidem vera nuntiant: re nuntiatā ad suos, Cs.: tibi hoc: nuntiare, prope omnes navīs adflictas esse, Cs.: regi vestro, regem deos facere testīs, L.: quem ad Sullam nuntiatum mittit, facere, etc., S.: nuntiat patri abicere spem, Ta.: aquatores premi nuntiantur, Cs.: ruere in agris nuntiabantur tecta, L.: adesse eius equites nuntiabantur, Cs.: nuntiatum est nobis a M. Varrone venisse eum Romā: nuntiato, when the news came , L., Ta. — To give orders, carry commands, direct : qui Catilinae nuntiaret, ne eum alii terrerent, S.: mittit, qui nuntiarent, ne hostīs lacesserent, Cs.: nuntiatum, ut prodiret.

* * *

nuntiare, nuntiavi, nuntiatus V TRANS

announce/report/bring word/give warning; convey/deliver/relate message/greeting